مدیریت رفتار سازمانی در کانون های وکلا

مدیریت کانون های وکلای دادگستری از مهم ترین چالش های کانون های سراسر کشور است به طوری که همواره خلاء ها و کاستی های مدیریتی در اداره امور به چالشی همیشگی تبدیل شده و در هنگامه انتخابات هیات های مدیره کانون های وکلای دادگستری ارائه برنامه های مدیریتی کاندیداها یا گروه های انتخاباتی مهم ترین دغدغه اعضای کانون و محور اصلی تبلیغات نامزدهای انتخاباتی است. این در حالی است که با وجود ارائه مطالب گوناگون در این موارد همواره با مشکلات اجرایی در اداره امور کانون ها مواجه ایم به طوری که غالباً در بسیاری از موارد هنوز اندرخم یک کوچه ایم!

استقلال وکیل از مظاهر دادرسی عادلانه است ، وکیل رکن چهارم دادرسی - استقلال نهاد وکالت - وکیل کیست ؟ 

در این راستا به نظر نگارنده ایرادات مدیریتی کانون ها در دو مقوله مدیریت منابع انسانی (که نگارنده در نوشتار علی الحده به تفصیل بدان پرداخته است) و نیز مدیریت رفتار سازمانی است که به اختصار در نگاشته حاضر بدان می پردازم، خلاصه شده و در صورتی که این موارد مورد امعان نظر و تامل قرار گیرند تاثیر شگرفی در توسعه و اعتلای جایگاه کانون ها و رفع مشکلات خواهد داشت. در بادی امر ضروری است تا به ارائه تعریفی مختصر از اصطلاح رفتار سازمانی پرداخته و سپس به انطباق آن با نظام حاکم بر کانون ها بپردازیم.

"رفتار سازمانی(Organizational Behavior) علم مطالعه و کاربرد دانش درباره نحوه برخورد مردم، افراد و گروه‌ها در سازمانها می‌باشد. این کار با رویکرد سیستمی انجام می‌شود. یعنی روابط بین مردم و سازمانها را در ارتباط با کل افراد، گروه‌ها، سازمانها و سیستم‌های اجتماعی تشریح می‌نماید و هدف آن دستیابی به اهداف انسانی سازمانی و اجتماعی با ایجاد روابط بهتر می‌باشد." (استفن رابینز، مدیریت رفتار سازمانی)

میزان دستمزد وکیل - وکیل دادگستری وظیفه اش چپیست و از چه دفاع می کند ؟ 

در تطبیق این مهم در کانون های وکلا می توان از دو بُعد درونی و بیرونی به موضوع نگرست که در بُعددرونی می بایست به شیوه رفتار اعضای هیات های مدیره در برخورد با کادر اداری و همکاران وکیل پرداخت که در این خصوص اعمال شیوه های مدیریتی همراه با نوعی جَذبِه و جَذَبِه در تعاملات توام باشد به گونه ای که شخصیت کاریزماتیک اعضای هیات مدیره نوعی اُبهت همراه با احترام و جذابیت را فراهم خواهد آورد که این شیوه برخورد زمینه ساز افزایش حضور همکاران از طیف های مختلف را سبب می شود. این درحالی است که در این شیوه رفتاری، مدیریت کانون با نوعی رفتار مقتدرانه همراه با احترام و البته فردی ساختن برخورد به فراخور شخصیت منحصر به فرد هریک از همکاران، می تواند موجبات جذب حداکثری وکلا را در بخش های مختلف کانون و ارکان گوناگون آن با لحاظ انگیزش ها و سلایق و توانمندی های ایشان فراهم آورد و با این روش در جهت اعتلای هرچه بیشتر نهاد وکالت قدم بردارد و از حداکثر ظرفیت های انسانی کانون ها در افزایش بهره وری و مشارکت وکلا بهره گیرد. به دیگر سخن مدیریت توام با شناخت ظرافت های رفتاری امکان استفاده از اشخاصی را که به گونه ای خود را طرد شده قلمداد می کنند و یا کناره گیری از فعالیت های جمعی کانون را پیشه نموده اند، فراهم می آورد و این مهم می تواند به یکی از مهم ترین مشکلات کانون های وکلا که از آن به بی تفاوتی اعضا نسبت به سرنوشت کانون یاد می شود، خاتمه دهد. از سوی دیگر چگونگی برخورد با کادر اداری و تبیین شیوه های رفتاری صحیح در تعامل با ایشان خود تاثیرات شگرفی در افزایش انگیزه فعالیت آنها و نیز شیوه برخورد کارمندان و وکلا و تعاملات توام با احترام متقابل فی مابین آنها خواهد داشت.

مراحل تمدید پروانه وکالت پایه یک کانون وکلای دادگستری مرکز - خواسته الزام به استرداد پروانه های وکالت 

علاوه بر این موارد مدیریت رفتار بیرونی در مواجه با نهادهای عمومی دولتی و غیر دولتی به فراخور نیازهای کانون هم مورد مهم دیگری است که می توان در راستای سیاست های کلان مدیریت رفتار سازمانی از بُعد برون گرایی بدان اشاره نمود. در این خصوص هیات مدیره کانون به عنوان رکن تصمیم گیرنده کانون ها می بایست با بررسی موقعیت های زمانی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و... نسبت به اتخاذ بهترین شیوه تعامل با سایر نهادها و موسسات اعم از دولتی و غیر دولتی اقدام و در مراودات فی مابین با پرهیز از کلی گویی و بهره گیری از مشترکات زمینه تاثیر هرچه بیشتر کانون های وکلا را فراهم آورد. یکی از نمونه های بارز خلاءهای موجود در این زمینه عدم مشارکت صحیح و منسجم کانون ها در مناسبت های ملی و مذهبی مهم می باشد به طوری که بی تفاوتی کانون ها به عنوان یکی از قدیمی ترین و موثرترین سازمان های مردم نهاد ایران نسبت به این مناسبت ها، فرصت های بی بدیل در جهت بازشناسی جایگاه و موقعیت وکالت و کانون های وکلای دادگستری را از آنها سلب نموده است و این امر به گونه ای موجبات انزوای کانون های وکلا را در میان عامه مردم فراهم آورده که هیات های مدیره می توانند با اتخاذ سیاست های خاص مدیریت رفتاری در مواجه با نهادهای بیرون از کانون و توسعه کیفی کمیسیون های روابط عمومی، حقوق بشر و امور حقوقی و پارلمانی نسبت به  ارتقای جایگاه کانون در میان آنها قدم های بلندی بردارند.مع الوصف با توجه به موارد پیش گفته و با لحاظ ضرورت تحول در نظام رفتاری هیات های مدیره چه از بُعد درونی و چه بیرونی، باید اذعان داشت تا زمانی که هیات های مدیره اصلاحات لازم را در خود اعمال ننمایند و با مدیریت رفتار سازمانی زمینه مداخله حداکثری وکلا و ارتقای کانون ها را فراهم نیاورند، نمی توان به آینده کانون ها و تعالی آنها خوش بین بود.

احسان زررخ وکیل دادگستری
هفته نامه صوراسرافیل 1394/6/28